Członkowie honorowi

Prof. dr hab. inż. Wojciech Batko

Prof. dr hab. inż. Wojciech Batko jest specjalistą z zakresu: inżynierii akustycznej, dynamiki w systemach technicznych, wibroakustyki, metrologii,  i powiązanych nimi zagadnień diagnostyki  technicznej.  Autor ponad 400 doniesień publikacyjnych w kraju i za granicą, na które składa się autorstwo, bądź współautorstwo: 12 monografii,  26 rozdziałów w książkach,  136 artykułów w  czasopismach  międzynarodowych i krajowych, 12 patentów oraz ponad 220 referatów konferencyjnych. Spośród opublikowanych licznych  prac na uwagę zasługują autorskie rozwiązania dedykowane : problemowi budowy algorytmów predykcyjnych w diagnostyce technicznej wywodzące się z adaptacyjnych technik modelowania trendu zmian monitorowanych sygnałów diagnostycznych, a także z teorii optymalnej filtracji i predykcji monitorowanych sygnałów opisywanych stochastycznymi równaniami różniczkowym. Znalazły one przedstawienie  w monografiach :  „Metody syntezy diagnoz predykcyjnych w diagnostyce technicznej”, „Estymacja zaburzeń w systemach monitorujących”,  „Nonlinear effects in technical diagnostics”.   Rozwinął problematykę identyfikacji modeli zagrożeń akustycznych środowiska w nieeuklidesowej przestrzeni metrycznej, które uwarunkował właściwą rozpoznawanym zjawiskom: algebrą, metryką porównań oraz rozwiązaniami estymacji ich niepewności opartymi na nieklasycznych metodach statystyki.

Autor i wykonawca  licznych projektów badawczych . W wyniku ich realizacji powstały innowacyjne rozwiązania techniczne, które znalazły szereg wdrożeń tj. np. budowa:  sieci monitoringu hałasu na terenie miasta Kielce, mobilnej, zintegrowanej stacji ciągłego monitoringu hałasu, innowacyjnych rozwiązań pomiarowych do akustycznych laboratoriów badawczych zapewniających automatyzację pomiarów akustycznych, czy systemu do zdalnej diagnostyki stanu koparki w Kopalni Węgla Brunatnego w Koninie. Wychowawca wielu talentów z zakresu diagnostyki technicznej i inżynierii akustycznej, z których 16 uzyskało stopień dr nt., zaś 6 dr habilitowanego. Wieloletni członek: Komitetu Budowy Maszyn PAN, Komitetu Akustyki PAN,  Akademii Inżynierskiej w Polsce, oraz Rady Sieci Badawczej Łukasiewicza Instytutu Mechanizacji Budownictwa i Surowców Skalnych.  Członek Rad Redakcyjnych  kwartalników: Archives of Acoustics , Acta Mechanica et Automatica, Mechanics  oraz Kolegium Redakcyjnego serii Wydawniczej Problemy Inżynierii  Mechanicznej i Robotyki AGH.

Laureat licznych nagród, odznaczeń Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, oraz medali : Komisji Edukacji Narodowej,  prof. H. Czeczota  AGH za osiągnięcia w dziedzinie górnictwa,  prof. W. Taklińskiego  AGH   za osiągnięcia dydaktyczne,  prof. I. Maleckiego  przyznanym przez Polskie Towarzystwo Akustyki,  prof. S. Ziemby przyznanym przez SE KBM PAN, a także  Medali Jubileuszowych  Instytutu Maszyn Przepływowych PAN, AGH   i Wydziału Transportu Politechniki Śląskiej. Został uhonorowany oznaczeniami państwowymi : Srebrnym Krzyzem Zsługi (1985) oraz Krzyżami Orderu Odrodzenia Polski: Kawalerskim (2002) oraz Oficerskim (2013).

Prof. dr hab. inż. Wojciech Cholewa

Pracował w latach 1971-2021 na Politechnice Śląskiej (PŚ), gdzie obecnie posiada status profesora emerytowanego. Był założycielem Laboratorium Badań Diagnostycznych w ówczesnym Międzywydziałowym Instytucie Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn (1971). W PŚ pełnił szereg funkcji, między innymi był kierownikiem Katedry, a następnie dyrektorem Instytutu Podstaw Konstrukcji Maszyn (1991-2019), dziekanem Wydziału Mechanicznego Technologicznego (1993-1999), prorektorem ds. organizacji (2002-2008).

Jego zainteresowania naukowe dotyczą głównie teorii dynamicznych systemów doradczych i sieci przekonań w zakresie wnioskowania przybliżonego. Rozwijał techniki efektywnej reprezentacji danych i wiedzy diagnostycznej. Był pomysłodawcą i głównym realizatorem przełomowych technologii w dziedzinie diagnostyki maszyn i procesów, jak np. seria innowacyjnych Programowanych Analizatorów Sygnałów (1972-1990) wdrożonych w wielu ośrodkach akademickich i instytutach badawczych. Publikacja „Systemy doradcze” (1984, wspólnie w prof. W. Pedryczem) zainicjowała rozwój zastosowań sztucznej inteligencji w budowie i eksploatacji maszyn.

Był kierownikiem licznych projektów naukowo-badawczych i wdrożeniowych, a także głównym wykonawcą kilku wysokobudżetowych, ogólnopolskich projektów badawczych z zakresu diagnostyki maszyn i procesów. Jest laureatem wielu nagród za działalność naukową. Został uhonorowany Medalem im. Profesora Stefana Ziemby, nadanym przez Komitet Budowy Maszyn PAN za szczególne osiągnięcia naukowe w zakresie eksploatacji maszyn i systemów technicznych (2009).

Jest autorem lub współautorem 8 monografii, 31 artykułów w czasopismach naukowych, ponad 160 artykułów w materiałach konferencyjnych. Wypromował 21 doktorów.

Wybrane publikacje monograficzne:

  • Cholewa, W. Pedrycz: Systemy doradcze. Skrypt Politechniki Śląskiej nr 1447. Gliwice 1987
  • Cholewa, E. Czogała: Podstawy systemów ekspertowych. IBIB PAN. Z.28. Warszawa 1989
  • Cholewa, J. Kaźmierczak: Data processing and reasoning in technical diagnostics. WNT Warszawa, 1995
  • Korbicz, J. M. Kościelny, Z. Kowalczuk, W. Cholewa (red.): Diagnostyka procesów. Modele. Metody sztucznej inteligencji. Zastosowania. WNT Warszawa, 2002
  • Korbicz, J. M. Kościelny, Z. Kowalczuk, W. Cholewa (red.): Fault diagnosis: models, artificial intelligence, applications. Springer, 2012
  • Cholewa (red.): Diagnostyczne systemy doradcze. Wydawnictwo IMP PAN, Gdańsk, 2015.

Prof. dr hab. inż. Zbigniew Maria Dąbrowski, członek rzeczywisty Akademii Inżynierskiej w Polsce, Profesor Honorowy Politechniki Śląskiej.

Urodzony w roku 1947. Absolwent znanego (w owym czasie) VI Liceum Ogólnokształcącego, im. Tadeusza Reytana w Warszawie. W roku 1971 ukończył studia na wydziale Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej. Od tego czasu związany z Wydziałem (doktorat 1976, habilitacja 1993, profesor 1997). Współorganizator i wieloletni kierownik (od 1980  roku) laboratorium wibroakustyki, pierwszego w Politechnice Warszawskiej, a trzeciego w Polsce. Od 1993 roku kierownik Zakładu Podstaw Konstrukcji i Eksploatacji Maszyn (w międzyczasie liczne funkcje administracyjne w zakresie dydaktyki). Istotne dokonania naukowe w zakresie tworzenia aksjomatyki wibroakustyki i diagnostyki technicznej, dynamiki układów nieliniowych (w tym wykorzystania zjawisk nieliniowych w diagnostyce maszyn i identyfikacji modeli nieliniowych) oraz projektowania maszyn z uwzględnieniem trybu i czasu eksploatacji (członek honorowy Komitetu Naukowego Sympozjonu Podstaw Konstrukcji Maszyn). Wiele wdrożeń przemysłowych (kierownictwo ponad 20 dużych projektów badawczych, 4 patenty). Długoletnia współpraca z innymi uczelniami (m.in. Politechniką Śląską, Akademią Górniczo-Hutniczą w Krakowie, Akademią Marynarki Wojennej, Uniwersytetem Morskim w Gdyni, Politechniką Gdańską i Politechniką Poznańską). Aktywny Członek Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Technicznej od chwili powstania, Sekretarz Generalny, Wiceprezes, Prezes, a od 2005 r. członek zarządu. Członek Komitetu Naukowego Międzynarodowego Kongresu Diagnostyki Technicznej (Przewodniczący II Kongresu w 2000 roku, honorowy współprzewodniczący VII Kongresu w 2022 roku). Członek Komitetu Naukowego Sympozjum „Diagnostyki Maszyn” (od 1994 roku) organizowanego przez Politechnikę Śląską (od trzech lat członek Komitetu Honorowego) i konferencji Diagnostyka Materiałów Inżynierskich (Politechnika Śląska) oraz Vibdiag (Politechnika Poznańska). Przewodniczący Sekcji Wibroakustyki Komitetu Akustyki Polskiej Akademii Nauk (piąta kadencja).

Liczne (ponad 300) opublikowane prace naukowe i ponad 20 książek (jako autor i współautor), promotor 11 doktorów. Wiele nagród i wyróżnień, w tym Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, medal Komisji Edukacji Narodowej, Zasłużony Pracownik Morza oraz medal im. Profesora Stefana Ziemby (za działalność w dziedzinie diagnostyki technicznej) Współorganizator Konferencji Wibrotech (Politechnika Warszawska i Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie od 2003 roku) oraz konferencji naukowych na pokładzie STS „Pogoria” (w latach 2004-2015).

Prof. dr hab. inż. Jan Kiciński, czł. koresp. PAN

Przez kilka kadencji pełnił funkcję dyrektora i zastępcy dyrektora ds. naukowych Instytutu Maszyn Przepływowych Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku. W latach 1998-2014 kierował Zakładem Dynamiki Wirników i Łożysk Ślizgowych w tym instytucie, a od 2014 r. jest kierownikiem Zakładu Energetyki Rozproszonej i OZE. Był kierownikiem kilku wysokobudżetowych, ogólnopolskich projektów badawczych z zakresu diagnostyki maszyn, nowych technologii eko-energetycznych i odnawialnych źródeł energii. Jest doktorem honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie oraz Uniwersytetu Warmińsko Mazurskiego w Olsztynie. Kierował również opracowaniem koncepcji i budową Centrum Badawczego KEZO (Konwersja Energii i Źródła Odnawialne) w Jabłonnie, które jest jednym z najnowocześniejszych laboratoriów OZE w Europie. Jest laureatem wielu nagród za działalność naukową, w tym m.in. Energy Globe National Award (jednej z najbardziej znanych i prestiżowych międzynarodowych nagród w zakresie ekologii), Nagrody Premiera I stopnia za osiągnięcia naukowo-techniczne, Nagrody Polskiego Towarzystwa Tribologicznego oraz Nagrody Badawczej Siemensa.

Prof. J. Kiciński jest autorem lub współautorem 16 monografii, ponad 150 artykułów w czasopismach naukowych oraz 8 patentów i wzorów użytkowych. Wypromował kilkunastu doktorów.

Wybrane publikacje monograficzne:

  • Kiciński J., Teoria i badania hydrodynamicznych poprzecznych łożysk ślizgowych, Maszyny Przepływowe T. 15, Ossolineum, Wrocław 1994
  • Kiciński J., Dynamika wirników i łożysk ślizgowych, Maszyny Przepływowe T. 28, Wydawnictwo IMP PAN, Gdańsk 2005
  • Kiciński J., Rotor Dynamics, IMP PAN Publishers, Gdańsk 2006
  • Kiciński J., Żywica G., Steam Microturbines in Distributed Cogeneration, Springer, Cham 2014
  • Kiciński J., Chaja P., Climate Change, Human Impact and Green Energy Transformation, Springer, Cham 2021

Prof. dr hab. inż. Andrzej Wilk

Prof. dr hab. inż. Andrzej Wilk urodził się 22 września 1940r. w Mysłowicach. Studia wyższe ukończył w 1963 r. na Wydziale Mechanicznym Politechniki Krakowskiej. W latach 1964-1973 pracował na Wydziale Górniczym Politechniki Śląskiej w charakterze, najpierw asystenta, a po doktoracie od 1970r. na stanowisku adiunkta. Począwszy od 1973r. pracował w Instytucie Transportu, a później na Wydziale Transportu Politechniki Śląskiej. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1981r. na Wydziale Mechanicznym Technologicznym Politechniki Śląskiej, natomiast tytuł profesora nauk technicznych otrzymał w 1999r.  Pełnił różne funkcje organizacyjne na Uczelni, a w tym funkcję dyrektora Instytutu Transportu w latach 1984-1990 oraz w latach 1992-2002 oraz dziekana Wydziału Transportu w latach 2002-2008, a także kierownika Katedry Budowy Pojazdów Samochodowych w latach 2002-2009. Zajmując się problemami dynamiki i diagnostyki wibroakustycznej przekładni zębatych, prof. Andrzej Wilk współpracował z zespołem badawczym pracowników Instytutu Podstaw Budowy Maszyn  Wydziału SIMR Politechniki Warszawskiej i zespołem pracowników Wydziału Inżynierii Mechanicznej i Robotyki AGH w Krakowie. Zainteresowania naukowe prof. A. Wilka to dynamika maszyn, diagnostyka wibroakustyczna maszyn i pojazdów oraz projektowanie przekładni zębatych. Dorobek obejmuje autorstwo lub współautorstwo 10 monografii, książek, skryptów oraz 265 innych publikacji naukowych, udział w 15 projektach KBN lub NCN, 37 pracach naukowo-badawczych zlecanych przez przemysł oraz ok. 600 ekspertyzach pojazdów samochodowych i 6 patentach. Prof. A.Wilk od wielu lat uczestniczy aktywnie w pracach licznych organizacji i towarzystw naukowych, krajowych i zagranicznych. Jest między innymi członkiem International Institute of Acoustics ang Vibration w USA- od 1998r, Akademii Transportu Ukrainy- od 1999r, członkiem Zarządu Polskiego Towarzystwa Diagnostyki Technicznej -od 1994r do 2008, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej- od 1971r oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Pojazdów Ekologicznych -od 1999r.

Profesor należy do Rad programowych czasopism naukowo-technicznych: DIAGNOSTYKA, TRANSPORT PROBLEMS, TRANSPORT PUBLICZNY oraz jest w wielu komitetach naukowych licznych konferencji krajowych i międzynarodowych. Dzięki aktywności w obszarze nauki w zakresie diagnostyki technicznej osiągnął znaczny autorytet i poważanie w środowisku akademickim oraz w przemyśle.